PODNOSZENIE CIĘŻAROW: DWUBÓJ OLIMPIJSKI
Co to jest podnoszenie ciężarów? Z jakich się składa konkurencji? Podstawowe zasady i kategorie rywalizacji. Jakie są zalety jego uprawiania.
Podnoszenie ciężarów, to sport znajdujący się w programie Igrzysk Olimpijskich już od początku ich istnienia. Podnoszenie ciężarów składa się z dwóch konkurencji rwania i podrzutu stąd też nazwa dwubój olimpijski. W podnoszeniu ciężarów rywalizacja odbywa się zarówno w grupach wiekowych jak i wagowych.
- Zwiększenie siły i mocy mięśniowej
- Poprawa koordynacji i równowagi
- Poprawa mobilności stawów i elastyczności tkanek
- Rozwój szybkości i wytrzymałości
- Poprawa sylwetki naszego ciała
- Zwiększenie metabolizmu spoczynkowego
- Poprawa wrażliwości insulinowej, zmniejszenie ryzyka wystąpienia chorób metabolicznych
- Wzrost gęstości mineralnej kości, zmniejszenie ryzyka wystąpienia osteoporozy
- Wzrost pewności siebie i odporności psychicznej
- Budowanie relacji interpersonalnych
- Szeroki wachlarz ćwiczeń dzięki czemu można zapobiec monotonności treningu
- kobiety: 49, 55, 59, 64, 71, 76, 81, +81 kg
- mężczyźni: 55, 61, 67, 73, 81, 89, 96, 102, +102 kg
- na Świecie: U17, U20, senior
- w Europie: U15, U17, U20, U23, senior
- w Polsce: U15, U17, U20, U23, senior
Do roku 1972 Igrzyska Olimpijskie w podnoszeniu ciężarów polegały na rywalizacji w trzech konkurencjach: rwanie, podrzut i wyciskanie. Według źródeł w roku Olimpijskim, m.in. na wniosek Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, z programu wyeliminowano kontuzjogenną i trudną do oceny konkurencję wyciskania. Podczas kolejnych już Igrzysk Olimpijskich widzieliśmy na pomostach tylko rwanie i podrzut. Czyli dwubój olimpijski.
Źródła:
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_world_records_in_Olympic_weightlifting
https://reshape.pl/rys-historyczny-i-zasady-obowiazujace-w-podnoszeniu-ciezarow
https://mccmedale.pl/sporty-silowe-na-igrzyskach-olimpijskich/
Pierwszy bój dyscypliny olimpijskiej podnoszenia ciężarów. Polega na podniesieniu sztangi w szerokim uchwycie, tak by sztanga przy pełnym wyproście znajdowała się pod kolcami biodrowymi. Ruch polega na rozpędzeniu sztangi z ziemi, następnie w momencie doprowadzenia sztangi do zgięcia biodrowego należy synchronicznie poderwać sztangę oraz dynamicznym i płynnym ruchem podsiąść pod nią by wyłapać ją w przysiadzie na zablokowanych łokciach. By zakończyć bój należy wstać i nieruchomo utrzymać sztangę przez co najmniej trzy sekundy.
Drugi bój dyscypliny olimpijskiej podnoszenia ciężarów. W porównaniu do pierwszego boju dzieli się on na dwa niezależne od siebie ruchy. Pierwszym z nich jest zarzut sztangi na barki. Polega na chwyceniu sztangi w wąskim uchwycie o rozstawieniu rąk około szerokości obręczy barkowej. Ruch polega na rozpędzeniu sztangi z ziemi, następnie w momencie pełnego wyprostu po poderwaniu sztangi należy płynnym oraz dynamicznym ruchem podsiąść pod sztangę jednocześnie wkręcając łokcie by po wyłapaniu sztangi w przysiadzie znajdowała się stabilnie na barkach. Po wszystkim należy wstać ze sztangą i przygotować się do drugiej fazy podrzutu. Wybicie sztangi z barków polega na płynnym oraz dynamicznym zejściu i wyjściu ze sztangą by umieścić ją na zablokowanych łokciach nad głową. Rozróżniamy dwa rodzaje stylu wybicia góry: nożycowe oraz unik. Wybicie góry na nożyce polega na rozrzuceniu nóg naprzemiennie jedną w przód oraz drugą w tył. Wybicie na unik polega na rozrzucie stóp do boku. Finalizując ruch należy ustawić stopy do pozycji końcowej gdzie obie nogi znajdują się równolegle do siebie oraz w pełnym wyproście utrzymać sztangę co najmniej 3 sekundy w bezruchu nad głową.